සාගරේ කළඹලා - වදන් මුතු වැල් නෙලා
ආදරේ රන් හුයක - සීරුවෙන් අමුණලා
කඳුලකින් මුතු කළඹ - ඔප දමා සරසලා
මගෙ නොවන මගෙ කවිය මම පවනෙ පා කලා
මද පවන රුදු වෙලා - වියරු සුළි කැරකිලා
ධූලි ගිනියම් වලා - නෙත දවයි මා වෙලා
දනිමි හද පෙලන බැව් එක හෙලා,
හිඳිමි එනමුදු තවම මග බලා
දෙනෙත් හැර බැලිමි රුදු කුණාටුව වියැකිලා,
ගෙතූ කවි වැල් ලිහී මුතු දසත විසිරිලා.....
මගේ හද මියැදිලා
ඉදින් මට පලක් නැත වැලපිලා......
මගේ සඳ වියැළිලා
ReplyDeleteඉරේ ගිණි දැල්විලා
කොහේ හරි හැංගිලා
ඔහේ ඉන්නම් බලා
ස්තූතියි කිචී අයියේ!
Delete