රාත්රිය අවසන
බැස සැඟව යන බව දැන
හඳකට වාරුවෙන්නට
උරහිස පුදයි අඹ ගස
කවුළු වීදුරු තදකර
දොර අගුළු ලූ පසුවද
විරාමයකුදු නොමගෙන
හමා යන්නෙය මදනල
කතාකරුවන් නිදිගත්
මැදියම් නිහඬ හඬටද
සවන් හැරගත් බස්සෙක්
හූමිටි තියයි ඉඳහිට
දේවල් සිද්දවෙන්නේ
හේතු නැතිවම, අන්ධව?
ඉතින් සොඳුරිය තවමත්
ඔබ කියන්නේ එහෙමද?
No comments:
Post a Comment