Thursday, January 12, 2017

232. "ඕනෑම වෙනවා ජීවිතේ මට"



පාවහන් පා පහරකින් පලවාහැර
තිත්ත කළුවර ආලින්දයේ අතහැර
"මහ ජරා දවසක් අද"
මුව ඇඹුල් කර
සෝෆාව මතට ඇදහැලෙමි මම

"එපා වෙනවා මේ ජීවිතේ මට"

බෝල ඇස් තව ටිකක් විසල් වෙන
ඉන් මොහොතකට පස්සෙ
රූප පෙට්ටිය ගොළුවෙන

ඩා දියෙන් පෙඟුන කෙහෙරැලි අතර
සිහින් දිගු හැඩ ඇඟිලි
හෙමින් එහෙමෙහෙ ඇවිදින 
ගවොම් සායේ පිච්ච මල්වලින් 
බේබි පවුඩර් පුසුඹ හමන

උණුම උණුහුම් කැරලි
ඈ අතින් මා අතට පනින්නේ
තේ කොලත් ඉඟුරුත් ඔතාගෙන

හිරු කිණිති අත්මිටින් හැලෙද්දී 
හුරතලෙන් කොපුල් සුළි නැඟෙද්දී
හිනා කැටි උකුලතට අතහැර
ළදරුවෙකු තරමටම නිදහසේ
ළමැද මත හිස ඔබා ගනිමි මම

අන්න ඒ තත්පරේ 
"ඕනෑම වෙනවා ජීවිතේ මට"


1 comment:

  1. බඩ මැදට හාදුවක් දීලා
    බැණුම් අහන කෑල්ල අඩුයි

    ReplyDelete