වැහි බිංදු නිය තුඩින්
තට්ටු කරන්නෙය කවුළුවට
ආචාරශීලීය 'චිටිචිටි චිචිටි' නද
මේ වගේ වැසි විය
ඔබ පැමිණ ගිය හැමදාම
ආවොතින් යායුතු බව
නොගොස් එන්නට බැරි බව
'චිටිචිටි චිචිටි' නදින් දොඩමින්
නෑ ඒ ඔබේ කටහඬ!
"මං කැමති මීදුමට නික්මෙන්න.
පෙනී නොපෙනී ලැගුම්ගෙන
එලි තිතක් මෙන් නිවි නිවී දිදුලන්න.
නත්තල් ගහේ එල්ලූ - පොඩි විදුළි බුබුළු අර නිවෙන්නේ, දිලෙන්නේ
ඒ වගේ!"
මං ගැයුවෙ නික්මන ගැනයි
ඒ දීර්ඝම සැඳෑ සාදය අවසන
දෙව්දාර රිකිලි අග
ඔංචිලි පැද්දෝහ සිඟිති පිණි බිඳු
ඔබේ ඇස් මරකත මැණික් මෙනි - ඇතුලතිනි දිලෙන්නේ...
ඉනික්බිති සමුගැනීමය
බලාගෙන යද්දි මාෂා
පළමු හමුවේ, පළමු තත්පරෙත්
හුවමාරු උනේ සමුගැනීමේ හාදු ය.
චෙරි රසැති දෙතොලගින්
මගේ ගීතයක පුන ගැයුම නික්මෙයි
ඒ කියන්නේ
කවමදාවත්
මං අහන්නේ
කවමදාවත්
අපි අපිව හමුවුනේ නැතුවද?
වැහි මීදුමට එපිටින්
ඔබේ තාරුකා නෙත්‍ යුග දිසෙයි
නත්තල්ගහේ එල්ලූ විදුලි එලි මෙන්
ඔබ නිවෙයි - යලි දිලෙයි
ඒ කමටහන් කරමි
මමද නිවෙමින් දැල්වෙමි.
එන අයට නොගිහින් බැරිය
ගියොත් ආපසු එන්නෙය
මගේ අදිටන
ගිහින්, නෑවිත් ඉන්නය!
පට්ට ලයික්.. (මේවා කවිද සින්දුද හැබෑට.. රිමෙම්බරින්ග් ද කවි කියවන සැන්දෑව. හි හි.. :)
ReplyDelete