Thursday, October 1, 2015

130. වෙව්ලුම්කන කවි





යන්තමින් ගැහෙන නොගැහෙන
පණ පොදකි ලයේ
වෙව්ලුම්කන කවියකත්
උණුහුමක් තියේ

පින්නෙන් තෙමී තෙත්වුන
මූසලම පැයේ
යන හිත ආයෙ හරවන
ස්වරපෙලක් වැයේ

Posted by at

7 comments:

  1. කල්‍යාණ මිත්‍රOctober 1, 2015 at 1:57 PM

    උණුහුම් හිතලක වෙව්ලන කවකි ප්‍රියේ.. :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. බස්සි (Yash)October 1, 2015 at 4:14 PM

      හිම දියකරන උණුසුම් පදවැලුත් තියේ

      Delete
  2. Tharurasi FernandoOctober 1, 2015 at 2:42 PM

    මාරයි...

    ReplyDelete
  3. AnonymousOctober 1, 2015 at 3:02 PM

    This comment has been removed by a blog administrator.

    ReplyDelete
  4. Nuwan SOctober 1, 2015 at 4:05 PM

    යන්තමින් ඇහෙන රැහැයි හඬ
    සෝකාලාපයකි රැයේ
    ප්‍රේමයේ වැලි කැටද
    රිදුම් දී දැවටෙන්නේ පයේ...


    ලස්සනයි ජයවේවා

    ReplyDelete
    Replies
    1. බස්සි (Yash)October 1, 2015 at 4:16 PM

      ප්‍රේමාලාප ඉකිලන
      අඳුරුතම පැයේ
      ශෝකාලාප වැලිකැට
      ඉරි අඳියි ළයේ

      Delete

Subscribe to: Post Comments (Atom)