ඇහෙන නෑහෙන හඬින්
මුමුණමි සිහිනමය වදන්
"නෙතඟ නෙතඟ පැටලි පැටලි
මුවඟ මුවඟ ඇලලි ඇලලි
මෙතෙක් දුරක් එක් වී පැමිණී. . .
තනිතරුවේ. . .
ඔබත් ඔහොම ඔතැන ඉන්න
මමත් මෙහෙම මෙතැන ඉන්නවා"
ඉනික්බිති කුඩා ඉකියක්ව සිරවේ වදන්
බොඳව විසිරෙයි වීදියේ කහ එළි පහන්
ඔබ දකින අටියෙන්
අහස වෙත යොමන නෙත් පෙඟී යන්නේය තරු කැල්මෙන්
ලස්සණයි . ආසම කවියක්
ReplyDelete