ලදළු උඩ පැන පැන නටනකොට
අකුණු එලි සැණකෙලි ඇඳෙනකොට
ඉල්මහේ හීතලම සුලඟට මුසුව
කුඩා කෙල්ලක් වගේ හිනැහෙමි
හිරිකඩේ තෙමි තෙමී ඇවිදිමි
හිතම හේදූ වැහි ඇල්ලකට පසුව
රිදෙන තැන් සැතකින් පලා වුව
නිවෙන ඔසු ඒ මතින් ගැල්වුව
විරහ වික්ෂෝපයේ ලතැවුල් නැසුව
අළු වළාකුළු අරන් ආවත්
අත නොහැර ලඟ රැඳෙමි ආයෙත්
ඔබම පමණයි මගේ දේදුණු ඔසුව
කියවන්න පටන් ගත්තා ඔබේ කවි හිත...
ReplyDelete