179. ඉල් හඳ

ඉල් හඳ

වැහි බිඳක දියවෙවී

කම්මුල දිගේ බේරෙයි

රන්පාට

'පෝයකට විතරමයි

මතක් වෙන්නේ මාව.

වැලි මාලිගාවෙ ඉහලින්

පායන්නෙ මං කවදාද?

වැලි ඉහිරිලා හීනවල

ඇස් කෙවෙනවා හැම රෑම.'

ගංගාරාමෙ,

වෙනදාට වැඩියෙන් පින්පාට,

දියවෙච්ච එක හොඳයි,

වැඩිපුර උලපු රන්පාට,

මගේ ඉල් හඳ,

දැන් හරිම සන්සුන්පාට.

ඇස් කෙවෙනි යාන්තං,

රතුපාට...

හඳ සිටිය යුතු අහසක!

වෙනස් වෙන'තර,

කලාවෙන් කලාවට - ලතාවට,

කියාගන්නට බැරුවට, මට...

ගෙදර යන අතරමග,

හිතපුරා වැළඳ සිපගමි,

මගේ හඳ...

වැහි ඇල්ලකින් නෑවේ,

ඇතුලු හද!