59. යහළුවෙකු අවැසිමය

The SAHAN බ්ලොග් අඩවියේ පලවූ "යෙහෙලියක් නම් සිටිය යුතුමය" කවියට පිලිතුරකි.

නොහිතනම වෙලාවක තුනී පාලුව මැදින්

හොලොග්‍රෑමයක් වගේ මතුවෙන

“ආ මචං කොහොමදැ’යි” විමසන

පිටට පහරක් ගසා,

වැරෙන් කණ මිරිකන,

යහළුවෙක් අවැසිමය,

රළු පරළු සෙනෙහසක් විඳගන්න.

සිසිලනය කල කොමල ලීලා,

හිමකිරම වැනි දියවෙවී ගලන ඉමිහිරි වචන,

හදවතම ශීතනය කල විට,

මිරිස් වැඩි අච්චාරුවක් මෙන් දැනෙන,

මද්දහන් ඉර වගේ රැස් ඇති,

යහළුවෙක් අවැසිමය,

අයිස් යුගයට වසන්තය ගෙන එන්න.

තනි රැයක හොල්මන් කතා බලෙන් අහුරන,

"මොට්ට මෝඩි'යි" බැන බැන තනි රකින,

ලෙක්චර්ස්, කුප්පි අවසන,

කලුවරේ බෝඩිමට ඇරලන,

ඒ හිලව්වට පිඟානෙන් වඩයක් දෙකක් උස්සන,

යහළුවෙකු අවැසිමය,

කෙලිලෝල වර්ණ හද තවරන්න.

සුළි කුණාටුවක් තරමට කලබල

රැලි නගන මූද වාගෙම දල

සැලෙන දල්ලක් වගේ සමහරවිට සසල

යහළුවෙකු අවැසිමය

හැමදාම, හැමවිටම, හැමතැනම.

~~~~~~~~~