බරැති පා ගැටෙන හඬ අසමී
දෙනෙතු තව තදකරමි පියමී
අගුළු ලූ දොරට ඔය නිය'ග වැදෙනා හඬට
සවන් පත් අත්ලතින් වසමී
හිතින් සිය දහස්වර මියෙමී
මාවුලාවෙහි තෙතට කඳුළු පැල්ලම් තියා
නිහඬවම ඉකිය ගිලගනිමී
පපුතුරෙහි වම් පසින්
අකුණු කොටනා රිදුම්
සැලෙන දෙඅතකින් පිරිමදිමී
පිරිමි සුස්මෙක හඬක්
අගුළ මත මලකඩක්
බිම හෙලනු නිසැක බැව් දනිමී
ඇදි ඇදී නික්මයන පාවහන් හඬ මතින්
නොඉවසුම් සුසුම් වගුරුවමී
පෙර භවය,
කුණු ගොඩට අතහරිමී
"ඉතින් පලයන් යැ" හඬ නඟමී
සිහිනෙනුදු පෙනේයැයි සිහින් පැතුමක සුඟක්
අත්බෑගයට ඔබාගනිමී
No comments:
Post a Comment